با ظهور عصر خودکارسازی و دیجیتالی شدن ، محصولات جاسازی شده بیش از پیش در بین همه محبوبیت پیدا می کنند. از محصولات الکترونیکی مصرفی مانند رایانه و تلفن های همراه ، گرفته تا تجهیزات پزشکی در بیمارستان ها ، تجهیزات کنترل در کارخانه ها و حتی تجهیزات الکترونیکی روی ماهواره ها و فضاپیماها ، محصولات جاسازی شده در همه جا وجود دارند و به زندگی ما ارتباط نزدیکی دارند.
محصولات جاسازی شده یک مفهوم بسیار گسترده است. برخی از محصولات جاسازی شده به اندازه یک خانه هستند ، مانند برخی از تجهیزات کنترل صنعتی بزرگ. برخی از محصولات جاسازی شده فقط اندازه کف دست ما هستند ، مانند تلفن های معمولی و ساعت های هوشمند. در عین حال ، محصولات تعبیه شده اغلب دارای عملکردهای غنی هستند ، مانند سرگرمی ، ارتباطات ، کنترل هوشمند ، جمع آوری اطلاعات و غیره. بنابراین ، تحت این ظاهر و عملکرد خیره کننده ، وجه اشتراک آنها چیست؟ هسته اصلی محصولات جاسازی شده ، واحد پردازش مرکزی (به اختصار CPU به انگلیسی) ، هسته داخلی اما یکپارچه جلوه های مختلف محصولات جاسازی شده است و همچنین کلید عملکردهای غنی محصولات تعبیه شده است. از تراشه های کوچک CPU گرفته تا انواع محصولات جاسازی شده ، کمی باورنکردنی به نظر می رسد ، بنابراین چگونه CPU به یک محصول جاسازی شده تبدیل می شود؟
محصولات جاسازی شده به طور کلی به سخت افزار و نرم افزار تقسیم می شوند. سخت افزار را می توان به سه قسمت تقسیم کرد: بخش تراشه CPU ، قسمت رابط تراشه جانبی و تجهیزات خارجی. قسمت تراشه CPU و قسمت رابط تراشه جانبی به طور کلی در یک برد مدار به نام برد توسعه یکپارچه می شوند. آنها همچنین می توانند در چندین ماژول عملکردی مختلف از هم جدا شوند. به عنوان مثال ، بخش تراشه CPU به عنوان هسته اصلی ساخته شده و قسمت رابط تراشه جانبی ساخته شده است. تخته پایین ، برد اصلی و برد پایین با هم مونتاژ شده و یک تخته توسعه کاملاً کاربردی را تشکیل می دهند. نرم افزار را می توان به سادگی به دو قسمت تقسیم کرد: سیستم عامل و برنامه کاربردی. چهار بخش از هیئت مدیره توسعه ، تجهیزات جانبی ، سیستم عامل و برنامه کاربردی با هم ترکیب می شوند و به یک محصول جاسازی شده با عملکردهای متعدد در واقعیت تبدیل می شوند.
